Aloes (Aloe vera; A. barbadensis; A. vulgaris)- sukulent z rodziny liliowatych. Z jego mięsistych liści uzyskuje się miąższ, stosowany miejscowo na skórę od wieków. Dostępny na rynku w postaci: kapsułek, kremu/maści, soku, świeżego zioła/miąższu, wyciągu wodnego/alkoholowego, żelu). Choć nie poznano do końca działania aloesu, udało się wyodrębnić wiele zawartych w nim substancji czynnych. Miąższ z aloesu zawiera subst. przeciwzapalne, zmiękczające (acemannan), przeciwbólowe i przeciw obrzękowe (bradykininazę) oraz łagodzące swędzenie. Rozszerza naczynia włosowate, co zwiększa ukrwienie zranionych tkanek, a to przyspiesza proces gojenia. Aloes niszczy wiele bakterii i grzybów oraz spowalnia ich rozwój.
Miąższ aloesu jest szczególnie skuteczny w leczeniu niewielkich oparzeń, poparzeń słonecznych i skaleczeń (zapobiega wysychaniu zranień). Ponadto łagodzi ból i świąd, jakie towarzyszą półpaścowi. Prócz tego jest skutecznym środkiem nawilżającym, często stosowanym w kosmetyce; przynosi ulgę w odmrożeniach, wspomaga leczenie brodawek. Aloes jest skutecznym środkiem na niewielkie urazy. Nie należy go stosować przy większych i poważniejszych obrażeniach.
Z jego miąższu możemy także otrzymywać soki, które podawane doustnie zwalczają stany zapalne układu trawiennego oraz wrzody i niestrawność. Prowadzone są różnorodne badania nad tą formą aloesu, ponieważ do tej pory nie został dokładnie zbadany. Przypuszcza się, że może być skuteczny jako środek przeciwwirusowy i zwiększający odporność u chorych na AIDS, białaczkę i nowotwory oraz u cukrzyków.
Miąższ aloesu stosowany jest także w zmianach skórnych łuszczycy. Badania wykazały, że stosowanie aloesu 3 razy dziennie przez 8 miesięcy spowodowało znaczną poprawę u 83% badanych. W grupie kontrolnej, gdzie zastosowano placebo, zmiany skórne poprawiły się u 6%. Ponadto kąpiel z dodatkiem miąższu z aloesu przynosi ogromną ulgę na oparzenia słoneczne. Wystarczy 1-2 szklanki miąższu dodać do wanny z letnią wodą.
Stosowanie aloesu
Zewnętrznie: nanieść na uszkodzoną skórę miąższ lub krem. Wewnętrznie: podawać ok. 1/2 szklanki soku z aloesu 3 razy dziennie lub 1-2 kapsułki zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zewnętrznie, zwłaszcza w oparzeniach, miąższ z aloesu można stosować z dowolną częstotliwością. Należy nakładać na chore miejsca i pozostawić do wyschnięcia. Jeżeli zajdzie taka potrzeba – zastosować jeszcze raz. Jeżeli ktoś hoduje aloes w domu, w doniczce to wystarczy, że odetnie liść od kilku do kilkunastu centymetrów, natnie wzdłuż, a wydobyty miąższ nałoży na zmienioną chorobowo skórę. Wewnętrznie powinien być przyjmowany między posiłkami. Żółtawy sok otrzymywany ze skóry liści jest silnym środkiem przeczyszczającym, który należy stosować ostrożnie i za zgodą lekarza.
Skutki uboczne stosowania aloesu
Aloes może być bezpiecznie stosowany jedynie zewnętrznie. Bardzo rzadko występuje wysypka, swędzenie – wtedy należy przerwać stosowanie. W wyniku złego przetworzenia miąższ z aloesu może zawierać niewielkie ilości substancji przeczyszczających. Jeżeli wystąpią skurcze żołądka, biegunka i rozwolnienia należy przerwać stosowanie miąższu i nabyć niezanieczyszczony. Soku z aloesu nie wolno podawać kobietom w ciąży oraz w czasie laktacji.
Na co uważać przy nabyciu?
Należy przede wszystkim sprawdzić skład preparatów. W kremie/maści powinno znajdować się min. 20% miąższu z aloesu, a w płynie do stosowania zewnętrznego – 98%. Nie powinien zawierać aloiny lub aloeemodyny, które zawiera przeczyszczający sok. Niekomercyjne badania produktów na bazie aloesu prowadzi Międzynarodowa Rada Badań nad Aloesem, przyznając im oficjalne atesty, świadczące o przetworzeniu produktu zgodnie z wymaganiami oraz zawierającym właściwe składniki. Wystarczy sprawdzić czy na opakowaniu znajduje się napis IASC – certified, szczególnie gdy kupujemy miąższ z aloesu.
