Zaburzenia żywienia to plaga dzisiejszego świata. Do najczęściej występujących zaburzeń zaliczamy przede wszystkim anoreksję i bulimię. Inne choroby to różnego rodzaju żarłoczność czy wręcz jadłowstręt, a także przejadanie się. Niemniej jednak największym problemem jest anoreksja oraz bulimia. Przyczyny powstawania tych zaburzeń są bardzo, bardzo różne. Istotny jest chociażby czynnik – model biopsychospołeczny. To dzięki niemu psycholog lub psychoterapeuta zwraca uwagę na wiele różnych czynników. Znalezienie powodu pojawienia się zaburzenia żywienia może być gwarancją szybkiego powrotu do zdrowia.
Pomoc od strony rodziny
Jeżeli w swojej rodzinie zauważysz osobę, która może cierpieć na jakiekolwiek zaburzenia odżywiania – od razu spróbuj zareagować. Nie rób tego w sposób nerwowy, nie oceniaj człowieka. Pamiętaj, by zacząć rozmowę tak, by nie urazić chorego. Nie osaczaj go i pozwól mu poczuć się dobrze. Pokaż mu, że ci na nim zależy. Zamiast powiedzieć: „Bardzo schudłaś, nic nie jesz, zacznij jeść śniadania/kolacje” powiedz: „Widzę, że coś niedobrego się dzieje, ale bardzo mi na Tobie zależy, więc nie zostawię cię samego”. Tym samym nie wzbudzisz w człowieku poczucia winy, ale pewność, że naprawdę jesteś osobą, która go nie zostawi w trudnej chwili. Możesz dalej z nią rozmawiać, nadal delikatnie i bez pouczania czy oskarżeń. W końcu anoreksja i bulimia to poważne choroby, zaburzenia odżywiania, które nie są wyborem, od których samemu bardzo, bardzo ciężko jest uciec. Przyda się tutaj pomoc kogoś, kto naprawdę się na tym zna.
Forma leczenia – terapia
Jeżeli rozmowa nie zadziała i osoba ta nadal nie będzie chciała jeść lub będzie wymiotować po posiłku, warto przekonać ją do spotkania ze specjalistą. Takie spotkanie może dużo zmienić, zwłaszcza jeśli znajdziemy lekarza kompetentnego, który w odpowiedni sposób podchodzi do tych problemów i zaburzeń. Psychoterapia wygląda za każdym razem inaczej. Dlaczego? Ponieważ jest dopasowywana do pacjenta, aby jak najlepiej mu pomóc. To wtedy psychoterapeuta przeprowadza wywiad, próbując dotrzeć do sedna problemów. Jeżeli mu się to uda – następuje leczenie. W ekstremalnych przypadkach osoba chora trafia do ośrodka zamkniętego, by móc kontrolować ilość spożywanego jedzenia. Dzieje się tak wtedy, kiedy człowiek jest na skraju zagłodzenia, kiedy masa ciała jest zbyt niska.
