Każdy z nas mógłby bez zastanowienia wymienić około dziesięciu różnych diet. Mamy do czynienia z różnymi dietami: odchudzającymi (i tu pojawia się cała masa nazw), ale także z dietami oczyszczającymi i takimi, które stosujemy w określonych chorobach. A czy pomyśleliście kiedykolwiek, że w przypadku ADHD też można mówić o specjalnej diecie?
Obok terapii behawioralnej, farmakoterapii pojawiły się także propozycje wprowadzenia specjalnej diety dla osób z zaburzeniem hiperkinetycznym. Oczywiście dieta nie może stanowić głównego sposobu leczenia ADHD, ale jako uzupełnienie całej terapii może okazać się pomocna. Wprawdzie badania nad dietą dla ADHDowców nie dają jasnych wyników potwierdzających jej skuteczność, ale także jej nie wykluczają.
Najpopularniejszą z diet jest dieta doktora Benjamina Feingolda (tzw. antyfosforanowa), która wyklucza spożywanie żywności zawierającej barwniki i substancje konserwujące, czy polepszacze smaku. W zasadzie taką dietę powinien stosować każdy, kto chce cieszyć się zdrowiem. Nie trzeba mieć ADHD, żeby zauważyć wpływ częstego spożywania potraw zawierających glutaminian sodu (np. zupki chińskie). Substancja ta podnosi poziom dopaminy w naszym organizmie. Może to skutkować uzależnieniem od tychże zupek, a ich nie dostarczenie organizmowi może prowadzić do rozdrażnienia, czy nawet nadaktywności z tego wynikającej.
Autorzy książki „ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców” (Kołakowski, Walończyk, Pisula, Skotnicka, Bryńska) piszą, że „wyodrębniono 50 pokarmów, których nietolerancja może przejawiać się zmienionym zachowaniem dziecka. O tym, że objawy nadpobudliwości mogą zostać nasilone przez nadwrażliwość pokarmową, świadczyć mogą takie objawy u dziecka z ADHD jak: częste bóle brzucha, wzdęcia, biegunki, bóle głowy, bóle stawów, a także obecność innych objawów chorób alergicznych, jak pokrzywka, rumień na skórze, katar sienny, alergiczne zapalenie spojówek, astma„.
Autorzy w/w książki dzielą diety dla ADHDowców na dwie grupy: diety eliminacyjne oraz diety wzbogacone. Do diet eliminacyjnych można zaliczyć właśnie dietę antyfosforanową. Według tej diety należałoby usunąć biały cukier, sztuczne dodatki, barwniki i substancje konserwujące takie jak: wanilina, benzoesan sodu i wszystkie dodatki o nazwie rozpoczynającej się od E-.
Wśród diet eliminujących znalazła się także dieta niewielu produktów. Polega ona na spożywaniu niewielu produktów jednocześnie, co pozwala stwierdzić, które składniki mogą powodować nadpobudliwość. A po wyeliminowaniu ich można łatwo stwierdzić czy objawy ustąpiły.
W przypadku diet wzbogaconych (suplementacyjnych) trudno mówić o ich skuteczności, ponieważ nie została ona udowodniona. Opiera się ona na założeniu, że skoro dzieci, u których występują znaczne niedobory witamin i magnezu, bywają niespokojne i pobudliwe, to podawanie tych substancji dzieciom z ADHD spowoduje ustąpienie objawów nadpobudliwości.
Wyeliminujmy ze swojej diety cukier, przetworzoną żywność i tego typu dobrodziejstwa cywilizacji. Wprowadź sporo zmian: więcej surowych warzyw, mąka razowa, dużo strączkowych itp. Zmiany da się szybko zauważyć. Zwłaszcza po lepszym samopoczuciu, ale także zmiany nastąpią w wynikach badań.
Pamiętajmy jednak, że w przypadku ADHD dieta nie jest podstawą leczenia, może być tylko i wyłącznie jego uzupełnieniem.
