Cukrzyca typu 1 to choroba przewlekła, która atakuje komórki trzustki i jest chorobą autoimmunologiczną. Trzustka nie jest w stanie samodzielnie produkować insuliny, która jest niezbędna do metabolizowania cukrów w organizmie. Cukrzycę typu 1 charakteryzuje zbyt niski poziom cukru we krwi, czyli hipoglikemia.
Objawy cukrzycy typu 1
Objawy cukrzycy występują w bardzo młodym wieku, a szczyt rozpoznań przypada między 10 a 12 rokiem życia. O chorobie mówi się najczęściej w kontekście młodzieży, ponieważ najczęściej w tym wieku zostaje wykryta. W przypadku zauważenia pierwszych objawów konieczne jest wykonanie dokładnej diagnostyki. Wczesne rozpoczęcie leczenia jest wyjątkowo ważne, ponieważ ograniczy rozwój choroby. Najczęstsze objawy cukrzycy typu 1 to brak apetytu, senność, występowanie przewlekłego zmęczenia, nadmierne pragnienie, spadki wagi-głównie masy mięśniowej, częste oddawanie moczu i zimne palce nawet w trakcie upałów. Aby ostatecznie potwierdzić diagnozę konieczne jest wykonanie podstawowych badań krwi.
Przyczyny cukrzycy typu 1
10% wszystkich zachorowań na cukrzycę stanowi typ 1, który swój początek ma zazwyczaj w nastoletnich latach. Chorobę powoduje całkowite zniszczenie komórek β trzustki, które produkują insulinę przez przeciwciała. Organizm produkuje tzw. autoprzeciwciała, które niszczą własne komórki. To zjawisko nazywane jest autoagresją, która prowadzi do bezwzględnego braku insuliny. Przyczyna powstania przeciwciał nie została dokładnie wyjaśniona. Naukowcy twierdzą, że istotną rolę odgrywają uwarunkowania genetyczne. Niektóre osoby mają predyspozycję do chorób autoimmunulogicznych. Cukrzyca typu 1 nie jest dziedziczna, natomiast można odziedziczyć skłonność do autoagresji. Naukowcy twierdzą, że rolę w inicjowaniu autoagresji mogą odgrywać zakażenia wirusami.
Leczenie cukrzycy typu 1
Cel leczenia cukrzycy to zapobieganie wystąpieniu ostrych i przewlekłych powikłań dzięki utrzymaniu odpowiedniego stężenia glukozy we krwi. Normy poziomu glukozy we krwi ustalane są na podstawie wieku pacjenta. Podstawowy lek stosowany w leczeniu cukrzycy to insulina. Po rozpoznaniu cukrzycy chory wymaga zazwyczaj leczenia w warunkach szpitalnych, ponieważ insulina podawana jest w ciągłym wlewie dożylnym. Pacjentowi uzupełnia się także elektrolity dzięki podaniu kroplówek. Po kilku dniach dochodzi do wyrównania zaburzeń metabolicznych. Można zatem zaprzestać dożylnego podawania insuliny. Pacjent wówczas zaczyna stosować insulinę podskórnie. Ważnym elementem leczenie jest dieta cukrzycowa oraz samokontrola, czyli mierzenie stężenia glukozy we krwi. Pacjent będzie musiał kilka razy dziennie wstrzykiwać insulinę za pomocą specjalnej pompy insulinowej. Insulina działa od 6 do 8 godzin, zatem regularne wstrzykiwanie jest wyjątkowo ważne.
